Baarmoedertje lief

Aangezien we absoluut niet meer naar het buitenland hoeven/willen stond er een weekje Vlieland op het programma. Op dat eiland gaat een week van vrijdag tot vrijdag. Ik zou dus op vrijdag al niet meer in de praktijk zijn. Die dag bleek het onmogelijk om een vervanger te vinden. Dat betekende eenvoudigweg dat de hele vijfdaagse week in vier dagen geperst moest worden. Dat kon alleen maar door super efficiënt te plannen en de meeste pauzes maar op te vullen met afspraken. De agenda stond dus, een soort van, op ontploffen, maar er dienen zich altijd spoedgevallen aan waar ook nog ruimte voor gemaakt moet worden. Want de ervaren drukte in elke kliniek is erg groot, zodat doorverwijzen naar een ander weinig soelaas biedt.

Zodoende moesten we gaan passen en meten wanneer we de cavia Bambam, die het slecht deed, konden inplannen voor operatie. Bij de gemaakte echo hadden we al gezien dat er geen sprake was van een eierstokcyste (waar ze geregeld last van hebben), maar van een eierstoktumor! Die tumor moest er dus uit. Het arme diertje had steeds buikkrampen en reageerde maar matig op de eerdere medicatie.

Nou is een operatie van een zieke vrouwtjes cavia van 3.5 jaar niet zomaar even iets dat per definitie goed afloopt. Alleen al het narcoserisico is evident. En de postoperatieve pijn moet ook niet uitgevlakt worden.

We moesten dus alle mogelijke zorg en aandacht aan Bambam geven om te bewerkstelligen dat ze aan het einde van de dag fitter zou zijn dan aan het begin van de donderdag. Het lukte om Bambam goed en veilig onder narcose te brengen, terwijl ze continue zuurstof kreeg toegediend. De chirurgische benadering van de eierstok is bij cavia’s vanaf de zijkant! We kregen meteen een geweldig grote tumor te pakken die kon worden afgebonden. Er bleek echter óók sprake te zijn van een baarmoederontsteking. 

Dit betekende dat het baarmoedertje er tevens uitgehaald moest worden. Alle grote bloedvaten moesten hierbij worden afgebonden. Nadat eerst de linkerkant was gedaan moesten we Bambam omdraaien en op de andere zijde neerleggen, die kant moest ook worden gedesinfecteerd en met jodium worden behandeld. Een kwartier waren we met die kant klaar! Feitelijk begon nu de spannendste periode: het wakker worden oftewel de recovery. 

Maar Bambam had een grote vechtlust en was in de loop van de middag weer fit genoeg om naar huis te mogen. Drie dagen later bleek ze nog altijd goed te gaan. Hoe kleiner het dier hoe moeilijker en spannender zo’n hele procedure is; maar het is zeer de  moeite waard, zeker als het goed verloopt! 

Poespas is een column van dierenarts Lodewijk Kamps en verschijnt wekelijks in De Hillegommer/LisserNieuws.