Corona: eigen schuld dikke bult?

Het wordt weer spannend komende vrijdag, de dag waarop het kabinet met een nieuwe persconferentie over coronamaatregelen komt. Demissionair of niet, premier Rutte en minister de Jonge zullen er weer staan, want zoals het er nu naar uitziet is daar alle aanleiding voor. Het aantal besmettingen schiet omhoog, het aantal ongevaccineerde mensen is nog veel te hoog, waardoor het aantal ziekenhuisopnames van ernstig zieke coronapatiënten weer enorm toeneemt. Dat zorgt er weer voor dat bij spoedeisendehulpafdelingen in ziekenhuizen het water weer aan de lippen staat. 

Ook de druk op de Intensive Care (IC) afdelingen neemt weer gevaarlijk toe en de reguliere zorg komt daardoor op steeds meer plaatsen in het gedrang. Als dat zo doorgaat, zijn we weer terug bij af en zijn een geheel of gedeeltelijke lockdown weer in beeld. Allemaal door te vroege versoepeling van maatregelen? Of wel ‘eigen schuld dikke bult?’ Dat niet echt, want gaandeweg werd de druk van economische en sociale overwegingen steeds zwaarder om maatregelen te versoepelen. Ondertussen heeft corona wel diepe sporen in de samenleving getrokken. Niet alleen door het aantal overledenen aan corona. Maar ook door de splijtende werking tussen gevaccineerde en ongevaccineerde mensen in gezinnen, op het werk en in allerlei verenigingen en verbanden in de samenleving. 

De grondwettelijk beschermde keuzevrijheid om vaccinatie te weigeren maakt het vrijwel onmogelijk de bevolking in zijn geheel te vaccineren. Het enige dat de overheid kan doen is ongevaccineerde mensen te overtuigen en verleiden zich toch te laten vaccineren, ondersteund door maatregelen die het weigeren zich te laten vaccineren ontmoedigen. Maar dat wordt al snel opgevat als vrijheidsbeperking van de burger waartegen allerlei activisten en sympathisanten demonstreren. Allemaal legaal, want het demonstratierecht is een grondrecht. Dus opkomen voor je rechten, daar is niets mis mee. 

Maar helaas, zo blijkt uit onderzoek, worden die demonstraties ook misbruikt door allerlei lieden, die met heel andere, soms gevaarlijke, bedoelingen meelopen om zo uiting te geven aan hun mening over heel andere onderwerpen. Kijk maar eens goed naar de spandoeken en kartonnen borden die omhoog gehouden worden. Activisten in de verkeerde demonstratie. Het onderwerp, de feiten doen er niet altijd toe. Het gaat om de emotie, de beleving, het ideaal dat ze nastreven, hoe vaag ook. Het ‘feestje’ van je in de massa begeven en ergens voor strijden, zin geven aan het bestaan, het gevoel krijgen dat je ergens bij hoort en samen de wereld redden. Niets op tegen, zou je zeggen; vroeger deden we dat in de kerk, nu op straat. 

Maar in ons land zijn de laatste tijd wel heel snel allerlei demonstraties en is de gang naar de rechter snel gemaakt, terwijl overleg en minder wantrouwen over en weer een oplossing hadden kunnen bieden. Toch ben ik gelukkig in een land te wonen waar dit allemaal mogelijk is, omdat demonstreren een recht is. Maar in een democratische rechtsstaat staan tegenover rechten ook plichten, met solidariteit en algemeen belang als kernbegrippen. Als de burger dat negeert is de splijting in de samenleving rond vaccinatie echt ‘eigen schuld dikke bult’.
Notenkraker is een column van Jos Draijer en verschijnt om de week in deze krant. Reageren? Mail: redactie@dehillegommer.nl.