Tweede Golf

In 2017 was ik twintig jaar werkzaam in de dierenkliniek in Hillegom en wilde ik dat jubileum luister bijzetten met een aanschaf voor de eeuwigheid. In 1988 kocht ik mijn eerste autootje in de laatste fase van de studie; dat was een Volkswagen Kever van dik twintig jaar oud. Als een kind zo blij was ik ermee. Twee jaar lang lukte het een handige vriend om hem door de APK heen gelast te krijgen, maar toen was het over! De Volkswagen Kever moest naar de sloop. Maar altijd bleef het verlangen naar de Kever bestaan. En toen in 2017 was daar het moment waarvan Louis van Gaal zou zeggen: “De cirkel is rond.”

Ik ging weer een Kever kopen. En het werd nog wel een Cabriolet. Een plaatje! Een droom! Heerlijke ritjes heb ik er mee gemaakt. Alleen bleek mijn vrouw er niet zo blij mee als ik. Twee jaar heb ik de weerstand ertegen enigszins tegen kunnen houden, maar begin dit jaar ontstond het plan om mijn gewone VW Golf en de Kever allebei te verkopen en er een nieuwere VW Cabriolet voor terug te kopen, met al het comfort van nu. Ik zette de Kever op Marktplaats en op een Duitse verkoop-site. Al snel kreeg ik een reactie van Pamela uit Monaco die de auto heel graag wilde kopen. Vanwege corona kon ze hem echter niet zelf ophalen, dus dat zou een transporteur voor haar doen. Die zou pas komen als het geld op mijn rekening stond. Jaja, ik geloofde er niets van. Ook heb ik voor andere Duitsers van alles foto’s gemaakt (versnellingsbak, motor, chassis, koplampen etc.) maar daar kwamen nooit serieuze biedingen uit voort. En toen belde een man uit Doetinchem. Hij bleek zeven windhonden te hebben, waarmee hij aan races meedeed. Ik vroeg hem wie zijn dierenarts was. Die kende ik toevallig. Een dag later belde ik die collega om te vragen of de potentiële koper te vertrouwen was. Dat was zeker zo, alleen kreeg ik te horen dat “hij je strot doorsnijdt als hij besodemietert wordt.” Ik reed de Kever naar de stalling en plotseling deden de ruitenwissers het niet meer. Ik zag mezelf al met een blok beton aan mijn voeten op de bodem van de Ringvaart liggen. Het bleek echter de zekering te zijn. Oef. Een dag later kwam hij langs met een stapel briefjes van 50 euro. We reden naar de ING waar ik alles meteen ging storten. Hij vroeg of het klopte, maar dat was niet zo…het was 1 briefje te veel. Ik zei dat het niet klopte. Zijn gezicht betrok. “Het is er één te veel”. Ik gaf hem dus een briefje terug. Later dacht ik dat het misschien een test was om te checken of ik wel eerlijk was.

Bij een garage kon ik mijn 12 jaar oude VW Golf inruilen voor een Cabriolet variant, die veel jonger was en veel minder kilometers had gelopen. En zo was iedereen uiteindelijk blij: de koper van de Kever, mijn vrouw met de nieuwe auto en ik had midden in de coronacrisis mijn tweede Golf.