Afbeelding

Na Corona een andere wereld?

Column Notenkraker

De week voor Pasen heb ik altijd een bijzondere week gevonden. Als kind al. Elk jaar op Goede Vrijdag om precies 3 uur ’s middags sta ik even stil en denk aan het overlijden van Jezus aan het Kruis. Net als op 4 mei om 8 uur ’s avonds, bij de dodenherdenking. Op de Paaszaterdag om 12.00 uur openden we ons Vastentrommeltje. De Vasten was voorbij, de Vastenkaart ingeleverd bij de pastoor zodat hij wist hoeveel keer ik elke week naar de kerk was geweest.

Het was 1955, ik was 8, de Tweede Wereldoorlog net niet meer meegemaakt. Maar wel van mijn vader uit de eerste hand veel verhalen daarover gehoord. Hij heeft deze oorlog intens meegemaakt en koos na de oorlog ervoor zijn verhaal te vertellen en niet te zwijgen. Verhalen vertellen want thuis was alleen draadomroep via een kastje met twee zenders, maar geen tv en telefoon. Laat staan internet en mobiele telefoon.

De 50er jaren, de periode waarin Nederland uit de oorlog herrees, de periode van de wederopbouw, van verzuiling en saamhorigheid.

De vijand was verslagen, het leed geleden, de vrijheid herwonnen in 1945. Daarom had het jaar 2020 het jaar moeten worden waarin we 75 jaar vrijheid zouden vieren, met zijn allen. Maar het liep anders. In plaats van vlaggen aan de gevel en blije drukte op straat zijn de straten en pleinen leeg, akelig leeg. Het maatschappelijk leven is stilgevallen en de economie verkeert in een dieptepunt vanwege weer een oorlog, een wereldoorlog zelfs. Maar wel een heel bijzondere wereldoorlog want deze onzichtbare vijand is overal: het Corona virus. Peperdure strijdkrachten met onnoemelijk veel wapentuig zijn niet geschikt om deze vijand te verslaan. Landen vechten niet tegen elkaar maar allemaal tegen dezelfde vijand en het eind is nog niet in zicht. De berichten in de media over besmettingen en slachtoffers houden nu nog aan. Maar steeds meer berichten verschijnen over de duizelingwekkende maatschappelijke en economische schade die is aangericht. Het woord ‘ondergang’ wordt zelfs door pessimisten gebruikt terwijl bijvoorbeeld globalisering en kapitalisme, Europese integratie, marktwerking in de zorg, terugtredende overheden en overbevolking als oorzaken aangeduid. Het duurt niet lang meer of een ideologische strijd barst los over hoe de wereld na het Corona drama er uit moet zien. Moet de staat weer naar voren treden en de markt wat terugtreden? Moeten landen weer zelfvoorzienend worden wat betreft basisbehoeften als voedsel, geneesmiddelen, medische hulpmiddelen en vaccins, water en energie? ‘De wereld na Corona ziet er anders uit’, zei Premier Rutte. Maar kunnen we dat aan? Ja, want dat lukte in de 50er jaren ook.

Ik ben optimist en geloof in de veerkracht van mensen en samenlevingen. Maar ik geloof ook in de kracht van een wederopstanding om een betere wereld te bouwen. Een gedachte om met Pasen even bij stil te staan?

Notenkraker is een column van Jos Draijer en verschijnt om de week in deze krant. Reageren? Mail naar: redactie@dehillegommer.nl

Uit de krant