Afbeelding

Opzij

Column column van caro

Ik ben het spoor een beetje bijster. De bedoeling is toch dat we en masse gebruik maken van het openbaar vervoer, uit onze auto stappen en zo groen mogelijk leven. Fietsen! Treinen! Lopen! Elektrisch rijden!

Dus: maken we braaf gebruik van deze alternatieven. En zoeken naar méér alternatieven. En die zijn er volop. Althans, voor de korte afstand. Zo'n hippe E-step bijvoorbeeld. In Brussel, Parijs en Stockholm niet meer weg te denken uit het straatbeeld. Mensen gebruiken 'm voor woon-werkverkeer en forenzen nemen 'm mee in de trein om vanaf het station mee naar hun werk te gaan. Een milieuvriendelijk alternatief voor de auto of de scooter.

Maar - u heeft het wellicht gelezen of gehoord: in Nederland zijn de kleine E-steps verboden, net als monowheels, hoverboards, oxboards en andere elektrische vehikels. Daardoor zijn ze ook niet verzekerd. Of, en zo ja wanneer en hoe dit vervoermiddel gelegaliseerd wordt, is nog maar de vraag. Dat gaat nog een poosje duren, vrees ik.

Vanaf hun vakantieadres zijn er legio mensen die zo'n kleine E-step goedkoper heeft kunnen aanschaffen. Voor zichzelf of als cadeau. Op marktplaats zag ik van de week de eerste al te koop staan, na de berichten in de Nederlandse media.

Waarom verbieden? Wat is dat voor typisch truttig Hollands wat-de-boer-nog-niet-goed-kent-dat-vreet-ie-niet-gedrag? Het zou gevaarlijk zijn want... er zitten geen knipperlichten op! En (nu komt het): het gedrag van de E-stepper is voor andere weggebruikers onvoorspelbaar.

Ha! Dat het racefietsen in de bebouwde kom (en daarbuiten!!) nog niet aan banden is gelegd om dezelfde reden, is mij een raadsel.

Dit weekend maakte ik met gevaar voor eigen leven (en dat van mijn viervoeter) een wandeling door de duinen. Het begon al op het punt waar ik mijn auto zette, waar de parkeerplaatsen een fietspad kruisen. Ik kon nét op tijd stoppen voor een groepje wielrenners dat met een noodgang van links aan kwam rijden. Hevig gebarend en schreeuwend: opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats. Pffff. Wat een ongelofelijke haast. Je zou er moe van worden. Eenmaal in het duin heb ik vijf (!) keer een aanvaring gehad met een wielrenner.

Blij dat ik zonder kleerscheuren weer terug was in de bebouwde kom, wandelde ik met mijn hondje nog een extra rondje door het dorp. Op een van de terrassen herkende ik het groepje wielrenners van eerder die dag. Met hun te dikke buiken en te strakke korte broeken en melkwitte kuiten.

Nee, dan de gemiddelde hippe E-step gebruiker! Zakenman met zonnebril, koptelefoon, jasje-dasje, mooie jeans en snelle sneakers. Dat oogt toch een stuk prettiger. Voor mij kan die wetgeving niet snel genoeg aangepast worden!

Caroline Spaans, redacteur

Uit de krant