Stevig blauwtje voor GroenLinks

Met één blik op hun affiche wordt meteen duidelijk waar GroenLinks voor staat: groen en links. Verwarrend is wel dat op hun affiches Groen in rood geschreven is en Links in groen. Je zou andersom verwachten. Groen is ten slotte groen en bij links denkt iedereen aan rood. Maar nee, andersom dus.

Waarom? Misschien omdat dat GroenLinks wil uitstralen dat alleen bij linkse partijen de politieke onderwerpen milieu en klimaat in goede handen zijn? Mogen ze vinden, politiek is nu eenmaal een strijd tussen ideeën gebaseerd op vrijheid van meningsuiting. Maar wel binnen de ruimte die de democratische spelregels bieden. Daarom moet de politieke strijd gevoerd door gekozen volksvertegenwoordigers in de politieke arena's: de gemeenteraad, provinciale staten en het parlement. Daar hoeft overigens niet alleen gestreden te worden, er kan ook worden samengewerkt. Maar een politieke strijd is soms onvermijdelijk en daarbij blijven winnaars en verliezers over.

Eén van de negentien zetels

Tot de spelregels van de democratie behoort ook dat de verliezers hun verlies nemen en het genomen meerderheidsbesluit respecteren, ook al heeft men tegen gestemd. En daar heeft GroenLinks soms moeite mee. Zeker in het zicht van verkiezingen loont het te vissen in de vijver van onvrede, denken ze. Maar niet altijd want de burger is ook niet gek. Die weet ook wel dat GroenLinks in Hillegom één van de negentien zetels heeft, in Lisse geen enkele zetel en in Teylingen twee van de vijfentwintig zetels. En in de Provinciale Staten slechts drie van de vijfenvijftig zetels.

Dus samenwerking en compromissen zoeken is voor hen noodzakelijk om wat te bereiken. Minder dogmatisch en meer pragmatisch zijn, helpt daarbij. Maar GroenLinks is nog al principieel en kiest eerder voor getuigenispolitiek dan voor realiteitspolitiek.

Lukt dat niet binnen de politieke arena, dan maar daarbuiten.

Dat bleek weer onlangs toen GroenLinks vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen in de Haarlemmermeer een bewonersbijeenkomst in Beinsdorp organiseerde over de Duinpolderweg. Daar probeerde GroenLinks duidelijk te maken dat (citaat): "het genomen besluit over het tracé voor deze weg nog niet betekent dat er ook daadwerkelijk een weg aangelegd zal worden. Dat is niet het geval, kortom: het is nog geen gelopen race", aldus GroenLinks.

Valse hoop

Dat klonk natuurlijk eerst goed in de oren van degenen die ook tegen deze weg zijn. Maar gaandeweg liep GroenLinks een stevig blauwtje op nadat het de aanwezigen duidelijk werd dat GroenLinks niets te bieden had, anders dan valse hoop te geven in ruil voor hun stem. "Jullie willen geen weg, helemaal niets, maar wat dan wel? Wat willen jullie nu bereiken op deze manier. Ga samenwerken met andere partijen zodat jullie wel wat bereiken" klonk uit de zaal.

Het zou GroenLinks sieren als zij stoppen met het frustreren van de uitvoering van het democratisch genomen besluit. Dat is in het belang van de mensen om wie het echt gaat. Biedt hen geen valse hoop en vergroot hun onzekerheid niet. Zij hebben binnenkort belangrijke gesprekken met de provincie over de gevolgen van deze tracékeuze voor hun persoonlijke en zakelijke belangen. Dat is voor hen belangrijker dan de toekomst van GroenLinks. En terecht.