A star is born

Het is al een donkere avond op de snelweg en ik hoor de muziek van 'A Star is Born' via bluetooth over de geluidsboxen. De auto als intieme huiskamer. Na het schitterende "Shallow" volgt "I'll never love again". De film was een juweeltje. Van de muziek kan ik geen genoeg krijgen. Mijn ogen zijn vochtig. Als ik knipper dwarrelt er een traan over mijn wang. Het is zo aangrijpend mooi. Lady Gaga zingt onder andere over afscheid. De beelden van de film komen als vanzelf boven. Wat is het toch ongelofelijk als muziek je zo kan raken, keer op keer.

Ik ben op weg naar het huisdierencrematorium. Voor de derde keer dit jaar. Breeze ligt achterin in haar favoriete mand. Ze heeft rust nu. In de warme aanwezigheid van mijn vrouw, één van mijn dochters en mijzelf hebben we haar laten inslapen. De brok in de keel zit muurvast. Op 20 januari 2017 kregen we het bericht dat haar baasje dood op bed was gevonden door de hondenuitlaatservice. Breeze was toen al ruim 10 jaar en had ernstige heupdysplasie en een stenose in het ruggenmergkanaal. Dat laatste zorgde voor een wankele achterhand. Ze werd al behandeld door onze praktijk en ze was patiënt bij de chiropractiepraktijk van mijn vrouw. Gezamenlijk lukte het ons steeds om Breeze lopende en 'aan de praat' te houden. We wisten dat het een tweestrijd zou worden wie er als eerste zou komen te overlijden. Haar vorige baas was ernstig hartpatiënt en had zware angstaanvallen. Onze grootste angst was toch wel dat Breeze zou moeten worden ingeslapen en dat dat voor haar baas de nekslag zou zijn. Het liep echter andersom.

Na haar plotselinge overlijden besloten wij om Breeze over te nemen. Ze was al naar het asiel overgebracht en we mochten haar pas ophalen na schriftelijke toestemming van de executeur testamentair. Die kregen we na 5 dagen, terwijl wij haar al meteen in huis hadden willen opnemen. Ze kreeg nu de optimale behandelingen en medicatie en voelde zich daar uitstekend bij. Ze was extreem lief en beschermend. Een paar maanden nadat we haar hadden overgenomen kwam ik tijdens het uitlaten iemand tegen die schoorvoetend vroeg: "Mag ik wat vragen? Is dat misschien Breeze?" Ik antwoordde bevestigend. "Ongelofelijk; het lijkt wel een andere hond. Ik herken haar aan haar tuig. Wat ziet zij er geweldig goed uit!" zei de jongen. Dat was wel leuk om te horen. Haar superlieve karakter kwam vooral tot uiting toen ze onze Xaja opving nadat er een CT-scan van haar kopje was gemaakt. De hele middag bleef zij haar kleine vriendinnetje poetsen en likken als ware ze haar beschermengel. Maar het opstaan werd een steeds grotere opgave. Alles trokken we uit de kast om haar te helpen. Maar dinsdag was het onvermijdelijke moment daar. Tegen kinderen wordt vaak na een euthanasie gezegd: ze is nu een sterretje. En dat klopt. Een ster is geboren. A star is born.