Tranen gelachen

In 1989 zijn we afgestudeerd met een grote groep vrienden. Afgelopen zondag hadden we een reünie bij een van hen in Heerenveen. Op weg ernaar toe hoorde ik het nummer van Guus Meeuwis toevallig (?) op de radio: Tranen gelachen.

Dat ging ook over een vriendengroep die elkaar weer terugziet. En over hoe snel je weer je de oude sfeer van vroeger te pakken hebt. Ik was wel vermoeid, want ik had de vrijdagnacht en de zaterdag dienst gehad. Vrijdagnacht belde een eigenares van een Engelse Bulldog in totale paniek op dat haar hond in de auto een hitteslag had. Bjorn was een beetje een te dikke korsnuit. Dus hij kreeg een soort collaps ter hoogte van de McDonalds. Gelukkig was die open en kon ze met Bjorn naar binnen rennen waar het enigszins gekoeld is. Helaas gaf Bjorn tweemaal over zodat hij naar buiten gedirigeerd werd door de manager; waar het dus drukkend heet was. De eigenares smeekte mij om naar de McDonalds te komen, maar ik vroeg toch of ze naar de kliniek wilde komen. Dat ging ze doen. Eenmaal daar, tilde ik hem snel uit de auto en rende naar de airco-gekoelde spreekkamer. Bjorn was meer dood dan levend. Hij had geen voelbare pols meer en ademde 230 keer per minuut met een luid kabaal en gerochel. Met de moed der wanhoop probeerde ik een intraveneuze lijn te krijgen...bij de derde poot lukte het! Meteen gaf ik een verdoving zodat ik een trachea-tube in de luchtpijp kon doen. Die zat vol opgeklopt schuim. Dat zoog ik er eerst uit voordat ik de 100% zuurstof aansloot. Hij kreeg ook een dosering antishock middel en een tweede dosering vochtafdrijving. Dat was nodig om de longen weer schoon te krijgen. Ondertussen was de gealarmeerde moeder gearriveerd uit Leiderdorp. Zij had een airco auto bij zich. Samen begonnen ze te huilen van de spanning en de ontlading. Ik adviseerde de moeder maar weer om naar huis te gaan omdat het wel een vijf of zes uur in de ochtend kon worden alvorens Bjorn fit genoeg zou zijn om naar huis te mogen. Een hete nacht kondigde zich aan. "Doet u welk eens iets met Bulldoggen?" vroeg de eigenares. Gelukkig kon ik antwoorden dat wij erg veel Bulldoggen behandelen. Mede daardoor kwam het ook dat we hier exact de goede dingen konden doen. Bjorn bleek een te lang zacht verhemelte te hebben dat door de warmte wast was opgezet. Ik sprenkelde pure (schoonmaak) alcohol over de rug heen om via verdamping ook warmte kwijt te raken. Zijn temperatuur daalde van 40.9 via 40.2 naar 39.5 en als laatste naar 38.6!! De koude 100% zuurstof zorgde van binnenuit voor afkoeling. Om half drie tilde hij zijn hoofd op. Het spannendste moment is dan de beslissing om het adempijpje uit de luchtpijp te halen. Om drie uur liep hij alsof er niets gebeurd was door de praktijk. Nou kon ik pas zien wat een leuke grappige hond het was: zijn korte staartje kwispelde vrolijk heen en weer. Veel eerder dan gepland lag ik weer tevreden in bed.