Fred

We behandelen niet alleen katten, honden, konijnen, cavia’s, ratjes, hamsters, hagedissen, muizen,vogels of leguanen, maar soms komt er ook iemand met een fret. Vorige week stond er een bezoek op het programma van de fret Freddy(..), die we moesten nakijken alvorens hij gecastreerd kon worden. 

Bij operaties willen we altijd vooraf een pre-anaesthetisch consult doen om het te opereren dier helemaal na te kijken opdat we geen verrassingen tegenkomen gedurende de ingreep zelf. Fred zijn hart was goed! Dat was een meevaller, want fretten hebben vaak een hartspierziekte. Zijn oren waren schoon; ook dat was prettig, want veel fretten hebben last van oormijt. Zijn tanden waren niet mooi wit, maar dat was geen wezenlijk probleem. Gelukkig had hij geen vlooien. We noteerden zijn gewicht op de gram nauwkeurig en toen bekeek ik zijn achterkant. Hoe ik ook zocht, ik kon maar één bal vinden! Dat was een bijzonderheid. Dat betekende dat de afwezige bal zich ergens in de buik bevond. Wat een eenvoudige ingreep leek te worden transformeerde zich ineens in een buitencategorie moeilijke operatie. De testikel van een fret is 3 bij 4 mm. Dat is best lastig zoeken in een buik van 8 bij 3 cm vol met organen en bloedvaten. De binnenbal laten zitten is geen optie want dan wordt de lucht onhoudbaar. Ongecastreerde volwassen mannetjesfretten hebben een zware penetrante geur bij zich. Die verdwijnt als ze gecastreerd zijn! Dus we zouden de buik in moeten. Zoiets weten we dan graag van tevoren. Dan roosteren we een uur extra tijd in.
Donderdag was het zover. Fred was de eerste patiënt en we verdoofden hem met een injectie en een gaskapje. Toen hij diep genoeg sliep, haalde ik eerst de ‘buitenbal’ weg. Vervolgens begon de speurtocht naar het binnenballetje. Op zich is het vooral leuk om een chirurgische uitdaging te krijgen, maar uiteindelijk telt alleen het eindresultaat. Honden waarbij we op zoek zijn naar een binnenbal opereren we met de laparoscopische techniek. Dat is een prachtige manier van opereren waarbij we maar twee (soms drie) gaatjes hoeven te maken om de verstopte bal tevoorschijn te halen. Bij fretten moeten we toch gewoon de buik openmaken en met het blote oog zoeken. Het geluk was met Fred (en mij), want ik had het balletje vrij snel gevonden. “Ladies and gentlemen, we’ve got him”, zeg ik dan meestal, George Bush parafraserend die deze zin gebruikte toen ze Saddam Hoessein in een ondergronds hol hadden gevonden. Met dun hechtmateriaal had ik het buikje dichtgemaakt en hierna ging Fred in de recovery couveuse. We gaven hem de middelen om de verdoving op te heffen. Drie kwartier later zat hij alweer fit om zich heen te kijken. Vroeg in de middag haalde de eigenares Fred weer op. Ze wilde de balletjes, die we altijd als bewijs bewaren, graag zien, had ze lachend gezegd. “Je zult wel denken: die is frettig gestoord”, zei ze schaterend.
(Een golden oldie dit keer)