Het Vossepolder drama

Het zal je maar gebeuren. Je koopt een woning in het plan Vossepolder met 64 woningen. Yes, het is gelukt, het voelt als een overwinning! Het aantal kopers was immers vele malen groter dan het aantal woningen in de verkoop.

Maar dan gebeurt iets onverwachts, je belandt in een drama: eerst wordt de bouw een jaar uitgesteld omdat alsnog vervuilde grond moet worden gesaneerd en vervolgens wordt de bouw voor onbepaalde tijd weer uitgesteld omdat de omgevingsvergunning nog steeds niet onherroepelijk is.

Een bewoner in de Weerlanerpolder heeft een bezwaarschrift ingediend tegen de verlening van de omgevingsvergunning voor de bouw van grondgebonden woningen in het bouwplan de Vossepolder. Notabene het enige bezwaarschrift. Waarom toch? Overleg van gemeente Hillegom en ontwikkelaar BPD/Bouwfonds Gebiedsontwikkeling met de bezwaarmaker heeft tot niets geleid. Ondanks het feit dat beide zeer ver zijn gegaan om de bezwaarmaker tegemoet te komen. Maar de bezwaarmaker volhardt in haar verzet en het bezwaarschrift wordt doorgezet, en is al onder de rechter. Kan, want zo is de procedure. Maar toch, in dit specifieke geval een bezwaarschrift met verstrekkende gevolgen voor de kopers. De ontwikkelaar ontbindt namelijk de getekende voorlopige koopakten. Dat komt niet vaak voor.

Wat zit daar achter? Vreest de ontwikkelaar opnieuw lang uitstel van de bouw waarmee, door de ondertussen exploderende bouwkosten, het te realiseren bouwplan Vossepolder mogelijk verliesgevend wordt?

Zeker, wanneer de eerdere verkoopprijzen uit de voorlopige koopakten niet kunnen worden aangepast aan de gestegen bouwkosten?

Op een of ander wijze lijkt er geen zegen te rusten op het bouwplan Vossepolder. Is dat zo, vraag ik me af. Dus ga ik op onderzoek uit.

En inderdaad, wie duikt in de lange geschiedenis van de wijziging van bestemming in de Vossepolder met het oog op de bouw van 64 woningen stuit al gauw op een al jarenlang lopend geschil tussen de betreffende bezwaarmaker en de gemeente, dat veel verklaart.

Het gaat om schade aan de woning van de bezwaarmaker. Die wijt deze schade aan een damwand die in het kader van een nieuwbouwproject van de gemeente is aangebracht in een dijk in de nabijheid van haar woning. Die damwand is gaan wijken en volgens haar heeft dat geleid tot een verstoring van de waterhuishouding waardoor delen van de vloer in haar woning omhoog zijn gekomen. Zij houdt de gemeente daarvoor aansprakelijk omdat zij een oorzakelijk verband ziet. De gemeente betwist dat. Rechtszaken waren het gevolg. Die mondden uit in vonnissen van de rechtbank van 23 januari 2019 en 18 september 2019 in het voordeel van de bezwaarmaker.

De gemeente ging hiertegen in beroep en op 8 december 2020 deed het Gerechtshof uitspraak: de vonnissen van 23 januari en 18 september 2019 werden vernietigd. Het Hof concludeerde dat bezwaarmaker haar stelling dat als gevolg van het wijken van de damwand ondergrondse waterstromen op gang zijn gekomen die de schade aan haar woning hebben veroorzaakt, onvoldoende heeft onderbouwd. Geen bewijs maar een hypothese. Daarna heeft bezwaarmaker zich ingegraven om haar strijd voort te zetten, gelegitimeerd door de wet.

O ja, we moeten nog 1 miljoen woningen bouwen in Nederland tot 2030, gaat dat lukken?

Notenkraker is een column van Jos Draijer. Reageren? Mail naar: redactie@dehillegommer.nl.