Reparaties

Terwijl het buiten plotseling heel fors aan het dooien is en dientengevolge het smeltwater door het dak heen komt druppelen kreeg ik een controle patiënt te zien in de behandelkamer. Op de eerste etage was Rachel inmiddels druk in de weer met handdoeken en meers om de schade te beperken. Ik was de dakkapel al even opgeklommen om poolshoogte te nemen en zag dus dat er in de afvoerpijp nog te veel ijs zat zodat het water nergens heen kon. Boven was het dus een kwestie van afwachten en ‘damage control’. DE controle patiënt was een boxer met een niet genezend zweer op het hoornvlies.

Hoe hard de mensen ook hadden gezalfd, er zat geen enkele verbetering in. Dan zijn er twee opties: òf doorsturen naar een oogspecialist òf zelf gaan curetteren onder verdoving. De eigenaren kozen maar wat graag voor een behandeling bij ons op de kliniek. Dus we hadden een afspraak gemaakt om Bonnie te verdoven en en ermee aan de gang te gaan. Omdat het heel pijnlijk is kan zo’n behandeling niet zonder verdoving gebeuren. Toen Bonnie lekker sliep ging ik met de loep en de instrumenten aan de gang om één cellaag van het hoornvlies af te schrapen.

Het moge duidelijk zijn dat zoiets een heel precieze handeling is. Het duurde dan ook zeker wel een half uur alvorens ik tevreden was. Dan begint eigenlijk pas de spannende fase: hoe geneest het gecuretteerde oog en hoe veel tijd neemt dat in beslag. Dat weet je altijd pas na ongeveer 10 dagen. En op deze maandag stond Bonnie dus weer op het programma. De eigenaar kwam al met een grote lach op zijn gezicht binnen. Het ging alweer een tijdje heel goed met Bonnie. Ze hield haar ogen beiderzijds mooi open en kwam kwispelend op me af. Zoals boxers eigenlijk altijd doen! We deden met een kleurstof een testje op het oog en daaruit bleek inderdaad dat het oog 100% genezen was.

Bonnie mocht gezond verklaard naar huis! Ondertussen werd de lekkage boven alleen maar erger en besloot ik, via het dakkapel raam, het dak op te klimmen. Het was ijzig, nat en glad, maar gelukkig ging het goed. Met de steel van een bezem porde ik de hemelwaterafvoer door.

Hierna gutste het smeltwater weg van het dak en was ook het dak genezen! Dat scheelde weer een bezoekje van de loodgieter.

Lodewijk Kamps is dierenarts en schrijft iedere week een column over zijn praktijkervaringen.