Vakantie!

Al in januari hadden we de vakantieweek afgesproken voor de eerste week in juni. Nog onwetend van de hele Corona crisis. We zouden naar een Grieks eiland vliegen en hadden daar een heel leuk hotelletje geboekt. Maar al snel werd duidelijk dat het doorgaan van de vakantiereis steeds onzekerder werd.

En het was zelfs zo dat, mocht de vlucht niet geannuleerd worden, wij in elk geval niet in een vliegtuig opeengepakt met 300 anderen zouden gaan zitten. Het was dus sowieso een eigen keus om niet te vertrekken in ‘het nieuwe normaal’. Dat betekende ook de afweging of de vakantiedagen überhaupt moesten worden opgenomen. Maar in de Corona tijd is het in de kliniek veel drukker geweest dan verwacht. Om de bezettings- en dus de infectiegraad te minimaliseren hadden we steeds één medewerker in de thuiswerk situatie. Die kon daar mails beantwoorden, telefoon doen, administratieve kwaliteitstaken verrichten en vele andere niet patiëntgebonden zaken. De verklaring voor de sterk toegenomen patiëntenstroom kon gevonden worden in de constatering dat als mensen hele dagen thuis zijn zij ook meer zien bij hun huisdier(en). Een kreupelheid, een hoestje, een kale plek, obsessief krabben, schudden met de kop, een epileptische aanval etc. Tevens is het voor veel huisdieren ook apart geweest en soms zelfs stressvoller(!) dat hun baasjes 100% van de tijd bij hen in de buurt waren. Dat leverde dan weer stress gerelateerde klachten op. Het is dus kortom dermate druk geweest dat een weekje ertussenuit toch wel plezierig was. Op de laatste werkdag stond het dan ook volgepland van 9.00 tot 18.00 uur met doorwerken in alle ‘pauzes’. Geen probleem. Althans voor mij. Door mijn bemoeienis met de agenda was het voor de assistentie ook continue doorwerken. Tevredenheid bij cliënten is echter de motor waarop veel op te brengen is. 

Zes gesteriliseerde voedsters werden lachend opgehaald, een 15 jaar oude kat, die gespalkt moest worden kon met een mooi gekleurd verband naar huis, een röntgenfoto bij een drachtige hond liet zien dat er waarschijnlijk 10(!) pups in de buik zaten, een 14 jaar oude hond kon onder narcose de anaalklieren laten spoelen, twee honden konden na controle en behandeling op reis (zij wél!) naar Australië, bij een huidpatiënt bleek een operatiewond prachtig te zijn genezen, meerdere dieren moesten worden gevaccineerd (dé remedie tegen virusinfecties!), bij meerdere hondjes van nog geen 3 kg (..) moest bloed worden afgenomen en zo liep het onafgebroken door. ’s Avonds laat schreef ik al de patiëntenkaarten bij en vanaf dat moment had ik dus even vakantie. In Nederland. Vanuit huis. Heerlijk. Straks weer fris er tegenaan in de wetenschap dat de praktijk in goede handen is achtergebleven.