Afbeelding
Foto: Cor de Mooy

Paniek om de pony

Column

Het middagspreekuur is net begonnen. De wachtkamer zit dampend vol en door het dubbele zwangerschapsverlof van zowel Bernadette en Marian sta ik er vanmiddag alleen voor. Ik roep als eerste een oude, lieve 13-jarige labrador binnen om haar ogen te controleren. Ze maakt te weinig traanvocht aan en heeft daardoor steeds ontstoken ogen. Met speciale oogzalf kunnen we de traanproductie weer een beetje op gang brengen. We hebben haar de laatste weken al vaak gezien, want ze heeft veel medische pech. Maar voor ieder probleem vinden we gezamenlijk steeds een oplossing!

Dan gaat mijn mobiel; ik kijk op het scherm, mijn dochter, ik neem op. Ik hoor haar met overslaande paniekstem schreeuwen: "Pap, pap, help, Esan is gevallen en ligt met zijn benen tussen het hek, hij kan niet overeind." Paarden en pony's kunnen, als ze in paniek zijn, hun benen zo beschadigen dat ze uiteindelijk niet meer te redden zijn. Pure snelheid is nu geboden. Voor het eerst in 23 jaar ren ik uit de praktijk weg, een verbijsterde wachtkamer achterlatend en spring in de auto; op de dijk beland ik achter een 45 km-wagentje en krijg bijna een hartaanval. Iedere minuut telt en dit gaat zo te lang duren.

De telefoon gaat en de assistente vraagt hoe het nu verder moet; ik adviseer haar de collega uit de dependance in Nieuw-Vennep te mobiliseren. De telefoon rinkelt weer en mijn dochter vraagt waar ik blijf. Tot mijn schrik blijkt ze niet thuis te zijn, maar ergens op een brug in "het natuurgebied, jeweetwel". Nou moet ik ook nog een trailer regelen... De paardendierenarts had ik al gebeld. Bij vrienden verderop in de straat kan ik hun trailer meekrijgen. Top!

Op mijn dochters telefonische aanwijzingen rijd ik over de N205 naar de plek des onheils. De pony staat alweer, kan ik zien; op 3 benen; één been bungelt erbij. Maar er ligt een brede sloot tussen en zo kan ik er niet bij. De paardenarts springt wel over de sloot en onderzoekt Esan meteen. Er komt zelfs politie aan, die me gebaart achter hun aan te rijden. Ze kunnen ergens een paal verwijderen en zo kan ik toch het natuurgebied in! Ook top! Er lijken geen essentiële structuren beschadigd en voorzichtig laden we Esan in de trailer, waarna we naar de paardenkliniek hobbelen. Alle verwondingen worden secuur schoongemaakt, grondig ontsmet en gehecht waar nodig. Hij gaat genezen! Op de terugweg naar de praktijk blijkt mijn eigen traanproductie helemaal in orde, van opluchting.

Uit de krant