TV opnames

Ik kreeg een email van de directeur van een bedrijf in de diergeneeskundige zorgverlening of wij bereid zouden zijn in onze praktijk filmopnames te laten maken. Daar moest ik intern even over overleggen.

De meesten van ons hadden als eerste reflex "Nee, ik wil niet op de camera" , maar nadat ik het had toegelicht stemde de meerderheid er toch mee in. Eerst werd er een kennismakingsgesprek om de zaken goed door te spreken. De keus was op onze kliniek gevallen omdat die directeur wist dat er bij ons nogal wat patiënten 'met een verhaal' komen. En wij voelden ons natuurlijk vereerd dat uit pakweg 2000 praktijken juist die van ons gekozen werd! De eerste dag dat ze kwamen was de woensdag voor Hemelvaartsdag. Ik was een beetje gespannen vanuit de gedachte dat ik hoopte dat ze niet voor niets zouden komen. Dat bleek uiteindelijk om 21.00 uur heel erg mee te vallen! Ze waren er toevallig op de drukste dag van het jaar! De ene na de andere spoed patiënt en/of verwijs patiënt kwam binnen. Een van de meest bijzondere patiënten was een Golden Retriever die al even aan het braken was en door een buurtpraktijk naar ons was verwezen. We keken Sonja helemaal na en we vertrouwden haar buik niet. Ze had koorts en haar buik was zeer gevoelig. Haar conditie was echter te slecht om al te kunnen opereren; dus ze moest voordat ze op de o.k. tafel kon komen eerst goed aan het infuus met koortsverlagende medicijnen. De hele middag zaten de eigenaren ernaast en Sonja leek zich wel beter te voelen. Om 18.00 uur was het zover: ze kon naar de operatiekamer. De eigenaren waren te emotioneel om de filmploeg toestemming te geven Sonja te filmen. Sanne en ik maakten haar buik open. Al snel vonden we de boosdoener: een scherp stuk plastic zat muurvast overdwars in de darm en ook nog bijna door de darmwand heen te prikken. Het was al een aardig eind door de darm opgeschoven en had een spoor van vernieling aangericht. Dat was de oorzaak van de koorts. Met vereende krachten haalden we het aangetaste stuk darm van 25 cm weg en opereerden we daarna mde twee losse uiteinden lekvrij aan elkaar vast. De eigenaren waren ondertussen wat tot rust gekomen en lieten de filmploeg toch toe. Alles gebeurde in grote discretie en met respect naar de eigenaren en de hond toe. Juist doordat er 'buitenstaanders' bij aanwezig waren werden we ons er ook meer bewust van hoe speciaal veel ingrepen eigenlijk zijn. Die dag was er ook een keizersnee, een totale gebitsrenovatie, een aangereden kat waarbij de kaak gebroken was en nog meer ernstige ziektegevallen. De filmploeg was stomverbaasd over de passie, de soepelheid in het team, de werkmoraal (geen pauzes) en het positivisme bij alle medewerkers. Dat was leuk om te horen. Dezelfde avond filmden ze dat Sonja met de eigenaren mee naar de auto liep. En drie dagen later dat ze weer over het strand rende. Dat was alvast een mooi item!