Afbeelding
Foto: Cor de Mooy

Goede Stemming ...

Column

Op woensdag 21 maart moesten we stemmen met zijn allen. Voor ik naar de praktijk ging reed ik langs het stembureau met een volmacht van mijn vrouw. Alles verliep soepel. Mijn democratische plicht was volbracht. Eenmaal op de praktijk was de eerste patiënt er al.

Meteen een hele spannende qua verdoving: we moesten een 14-jarige kat met een ernstig hartprobleem onder verdoving brengen voor een gebitsrenovatie. Alle risico's waren goed doorgesproken met de eigenares, maar de noodzaak van de ingreep maakte de gevaren acceptabel. Zo kon Felix niet door blijven lopen. De helft van zijn gebit was "verrot". Eerst mocht Felix een half uur in de zuurstofkooi om in optimale conditie onder verdoving te gaan. Hierna brachten we een infuusje aan. Via deze route kreeg hij valium, methadon en propofol waarna we hem konden intuberen: via de beademing konden we toen de verdoving precies veilig genoeg toedienen! Ik ging er razendsnel mee aan de gang. Er moesten 5 kiezen, 2 hoektanden en 8 voortandjes uit. De anesthesieassistente hield continue toezicht op de narcosediepte. Vijf minuten voordat ik klaar was mocht ze Felix al wat wakkerder laten worden. Naadloos aansluitend op het moment dat ik klaar was met polijsten werd hij weer wakker. Wat een opluchting. Hierna mocht hij nog in de zuurstofkooi en -couveuse om verder uit te slapen. De stemming zat er goed in nadat we deze risicopatiënt goed hadden kunnen behandelen. De eigenares werd gebeld en ze mocht zelfs bij Felix komen zitten tijdens zijn ontwakingsfase. Twee uur nadat we hem van tafel tilden mocht hij alweer spinnend mee naar huis! Dezelfde ochtend moesten we nog twee probleemkatten helpen: een van 18 met een vreselijke hoektand en een kat van 17 met heel veel tandsteen en parodontitis. Aan het eind van de ochtend waren we voldaan, maar gesloopt. Om vijf uur mocht de 18-jarige kat naar huis. Opgelucht reed ik naar huis. 's Avonds zou ik met mijn dochter mee gaan als ze ging stemmen. Onze oudste dochter zit in het buitenland. We belden haar of we per volmacht voor of tegen de 'sleepwet' moesten stemmen. Ze reageerde niet. Juist toen we het stembureau waren, belde ze terug. Mijn jongste dochter liep snel het stemhokje in terwijl ik Nina zo objectief mogelijk informeerde over de voors en tegens van de sleepwet. Ze gaf haar mening en ik liep ook naar de stemtafel. "Ik wil graag per volmacht voor mijn dochter stemmen", zei ik wapperend met mijn paspoort en een kopie van de hare. "Helaas, dat mag niet; u moet de volmacht samen met uw eigen stem uitbrengen." "Jammer, maar dan laat ik mijn dochter wel voor Nina stemmen." Dat mocht ook niet omdat ze net al gestemd had. En het moest tegelijk. Het scheelde 2 minuten. Toen bedacht ik dat ik een willekeurige onbekende stemmer kon vragen of zij/hij voor mijn dochter wilde stemmen. En dat mocht wel! We verlieten alsnog in goede stemming het bureau.

Uit de krant