Afbeelding
Foto: Cor de Mooy

#Milou

Column

Deze ochtend staan er twee cavia's op het operatieprogramma om te steriliseren. Ze zijn al 3 en 4 jaar oud, en de oudste heeft last van cystes op de eierstokken. Bij cavia's kunnen dat enorme grote blaasjes worden. Zo groot, dat ze er last van krijgen, omdat de darmen in de knel komen. Indien een eigenaar daartoe gemotiveerd is kunnen we het desbetreffende diertje opereren. En vanochtend mocht ik dus van één gezin twee cavia's opereren. Dat is altijd nog spannender, want het zijn gevoelige diertjes in de narcose.

We beginnen altijd pas aan de tweede cavia als de eerste succesvol van de operatietafel is gekomen en weer wakker wordt in de couveuse. Om de eierstokken zo soepel mogelijk te benaderen hanteren wij de flank-methode. Nadeel is dat we dan twee sneetjes moeten maken; het voordeel is dat we veel makkelijker bij de eierstokjes komen. Technisch gezien verliep de eerste ingreep precies volgens het boekje! De verdoving met zuurstofkapje was uitmuntend, het vinden van de ovaria was geen probleem en het dicht hechten van de wondjes ging snel. Nadat cavia 1 ook vlot wakker werd begonnen we aan cavia 2. Ondertussen liep de wachtkamer vol met extra patiënten en werd ik tot opschieten gemaand. Het aanbod aan spoedpatiënten was te groot voor het spreekkamer/team. Met de klok hijgend in mijn nek verliep de tweede ingreep nog sneller dan de eerste: dat was een meevaller. Meteen na het zetten van de laatste hechting nam de assistente de recovery over en rende ik naar de spreekkamer, met de operatiemuts nog op.

Daar zat een Labrdadoodle teefje Milou van 3 jaar dat loops was. Ze was besnuffeld en uiteindelijk ook besprongen door de bouvier van de overburen. Die was over het tuinhek heen gesprongen en via de keukendeur binnengekomen. Als de hormonen sterker zijn dan het verstand gebeuren deze dingen in de dierenwereld. Ze hadden 20 minuten vastgezeten dus een geslaagde dekking mocht het wel genoemd worden. Nou waren er een aantal keuzes. Ofwel we zouden gewoon afwachten wat er ging gebeuren, ofwel we gingen een morningafter-injectie geven. Beide opties hadden hun bezwaren. Op uitdrukkelijke wens van de eigenaren kozen we voor de morningafter-prik. Gelukkig hebben we altijd juist één flesje van dit middel in huis. We konden Milou gelijk behandelen. Een dag later moesten we haar weer een injectie geven. Nou maar hopen dat er geen baarmoederproblemen ontstaan. Aan het eind van de dag konden de cavia's fris en fruitig opgehaald worden. Zij zouden nooit met ongewenst mannelijk gedrag te maken krijgen.

Uit de krant