Afbeelding
Foto: Cor de Mooy

Genderneutraal

Column Poespas

Er is de laatste tijd veel te doen in de media over de term genderneutraal. Er moeten genderneutrale toiletten komen in openbare gelegenheden, in een paspoort moet er naast de mogelijkheid van 'man' en 'vrouw' ook de optie 'genderneutraal' komen en de Hema geeft in kleding niet meer aan of het voor een jongen of een meisje is.

Bij dieren is daarvan geen sprake: je hebt een reu of een teef, een kater of een poes en een rammelaar of een voedster. Dieren zelf laten in principe niet blijken of ze zich in een verkeerd lichaam opgesloten voelen. Wat dat betreft hebben dierenartsen het iets makkelijker dan humane artsen. Maar twee weken geleden kwam Poekie in de spoed op de onderzoekstafel. Een zesjarige kater die zich niet goed voelde. Hij kroop weg, mauwde raar en wilde niet opgepakt worden. Ook had hij al twee keer gebraakt, wat hij eigenlijk nooit deed. Dan gaan bij ons al wat alarmbellen rinkelen. Tijdens het onderzoek viel meteen op dat hij een pijnlijke buik had. Zijn vacht was dof en zijn ogen stonden mat. Hij liet zich vanwege de malaise zo slecht verder onderzoeken dat we een hele voorzichtige verdoving via een aangelegd infuus gaven. Toen hij ontspande kon ik diep in de buik doorvoelen en kwam ik een keiharde blaas tegen. Poekie had een plasbuis-obstructie! Dan zit er een plug in het nauwe uiteinde van de plasbuis en kan er geen druppel urine meer uit. Dit zorgt ervoor dat de nieren op een gegeven moment gaan stoppen met urineproductie en dan is het snel afgelopen met de patiënt. Helaas. Het is dus altijd zaak om er snel bij te zijn en zeker om het optimaal aan te pakken. Gelukkig hebben wij de ideale methode ontwikkeld om patiënten met deze aandoening te behandelen. Zo subtiel mogelijk hebben we de obstructie opgelost en een katheter aangebracht. Deze moet dan twee tot drie dagen blijven zitten terwijl met een infuus een forse dialyse plaatsvindt. Als we dan de katheter verwijderen is 95% van de katten van de problemen af en moeten ze levenslang op dieet. Poekie hoorde echter tot de 5 % bij wie het niet goed ging na verwijderen. Het slijmvlies van de plasbuis waas te zeer beschadigd. Ook een tweede katheterisatie resulteerde niet een succesvolle plasmogelijkheid. Toen konden we nog maar één actie doen: een penisamputatie. Het is gelukkig een operatie die niet vaak uitgevoerd hoeft te worden, maar die wel met de allergrootste zorg omgeven is. Mocht die ingreep fout gaan dan ziet de toekomst er slecht uit.

Met opperste concentratie voerden we de ingreep uit: de laatste 8 mm van de piemel wordt weggehaald en we maken dan een veel grotere opening. In feite wordt er dan een poesje van gemaakt.

Oftewel: Poekie werd een transgender. Dus toch.

Uit de krant