Afbeelding

Team builden

Column Poespas

Vorige week zaterdag gingen we met het hele team assistentes en dierenartsen een dagje naar Amsterdam om, zoals dat in goed Nederlands heet, te gaan team builden. We hadden om drie uur in de middag afgesproken om te beginnen.

Dat is altijd een heikele situatie in verband met het binnenkomen van spoedpatiënten op de zaterdag. Er meldden zich last minute nog een hond die teveel chocolade had gegeten en een jonge kat die in een chloorzwembad had gelopen. De kat had zich daarna helemaal schoongelikt en zodoende teveel chloor binnengekregen. Nou at ze al drie dagen niets meer en ze was begonnen met het braken op dwangvoeding. Het werd dus toch nog een race tegen de klok, hoewel een oud-medewerker de dienst tot 23.00 uur verder zou overnemen. We wilden haar niet belasten met (te) veel patiënten. Het hondje braakte na de injectie een grote kwak chocoladevla uit. Het poesje was een lastiger verhaal. De eigenares kon de praktijk maar moeilijk vinden vanwege de vele wegopbrekingen. Ze kwam dus echt pas tegen onze deadline binnen. We besloten daarom dat ik met de auto naar Amsterdam zou komen en dat de rest naar het station kon vertrekken. Het bleek nog een kitten te zijn, van slechts elf weken. Schattig om te zien, maar best wel zielig. Het chloor dat ze binnen had gekregen zorgde voor bek- en slokdarmirritatie. In de maag wordt zoutzuur afgescheiden dus die kan wel tegen een beetje chloor! Het was dus zaak om de pijn in de bek en slokdarm zo goed mogelijk te bestrijden. Ze had geen koorts en was nog behoorlijk levendig op tafel. Ik gaf een slijmvliesbeschermer, een misselijkheidsremmer en licht verteerbare pap-voeding. Juist toen ze vertrok, kwam de waarneemster binnen! Ik kon met een gerust hart weg en kwam zelfs nog eerder in Amsterdam aan dan de treingangers. We gingen het spel Escape City spelen. Twee groepen met ieder een koffer vol aanwijzingen, een mobiele telefoon, een plattegrond en een summiere uitleg. Zoek het maar uit. Wie het eerste de opdracht volbracht, was de winnaar. Het leek Wie is de Mol wel. Als groep moesten we eerst het spel begrijpen, dan plannen maken, de juiste beslissingen nemen, gestelde vragen goed beantwoorden, creatieve oplossingen bedenken en dat allemaal in harmonieuze samenwerking. Het lukte wonderwel! Iedere deelnemer had wel een onmisbare inbreng. Samen waren we meer dan de optelsom van de individuen. Dat maakte deze twee teams sterk. Na drie uur door Amsterdam gerend te hebben, gingen we eten op de Nieuwmarkt. We moesten daar verkleedkleren aan, want het was een 'moorddiner'. Het was zeer vermakelijk hoe iedereen prachtige accenten bleek te beheersen. En aan het einde hadden twee personen de juiste dader aangewezen! Hierna schuifelden de dames gezamenlijk over de Wallen terug naar de laatste trein. Ik was met de auto en kon zelf het vertrek bepalen….

Uit de krant