Frisse bries

Woensdagmiddag kreeg ik een telefoontje van Rianne, dat ze klaar was met het trimmen van Breeze. Dat is de hond die we onlangs hebben geadopteerd. Onze eigen trimster Rianne had Breeze even goed onder handen genomen.

Het is een langharige Hollandse Herder die nogal in de klit zat en veel onderwol had. Toen ik haar kwam halen zag ze er weer superstrak uit. Wat kan ze toch goed trimmen! Precies 1 week eerder hadden we Breeze opgehaald. Haar baasje was plotseling overleden. In haar slaap had ze een hartstilstand gekregen, 58 jaar oud. Ze was helemaal alleen. Geen familie, geen kinderen, alleen een verre neef en een nog verdere nicht. Degene die haar had gevonden was de man die Breeze zo vaak als mogelijk uitliet. In blinde paniek had hij 112 gebeld en was met reanimeren begonnen. Toen de politie en huisarts ter plekke kwamen werd de hondenvriend eerst als verdachte beschouwd, omdat de huisarts geen natuurlijk dood durfde vast te stellen. Gelukkig bleek later bij sectie dat er geen sprake was van een misdrijf. Breeze was ondertussen gedwongen naar het asiel gegaan, waar ze wel liefdevol was opgevangen, maar waar ze niet op en top gelukkig was. Mijn vrouw zei meteen: "Wij gaan voor Breeze zorgen."

Voordat alle formaliteiten geregeld waren, was het echter al vijf dagen later voordat ze bij ons in huis kwam. Breeze heeft slechte heupen (HD), een slechte rug (spondylose) en een slechte schouder. Daarnaast is ze aan baarmoeder- ontsteking en melkkliertumoren geopereerd. Ze is al tien jaar en dus moeilijk plaatsbaar vanuit een asiel. Het was dus heel begrijpelijk dat mijn vrouw die lieve en bekende hond wilde overnemen. Toen het testament geopend werd stond er in de eerste regel: "Breeze mag niet naar het asiel". Nou, daar kon nu gelukkig aan worden voldaan. En nou is ze alweer een dag of tien bij ons.

Ze had werkelijk helemaal geen conditie en stond de hele dag te hijgen om niets. Nu kan ze al stukjes rennen en ligt heel tevreden in de gang op haar grote kussen. We kregen er drie vuilniszakken vol met hondenspeeltjes, een vrieskist vol met diepgevroren worsten en een kartonnen doos mudvol met knaagstokjes en kauwkluiven bij . Ze zorgde qua eten beter voor de hond dan voor zichzelf. Nadat ze getrimd was zag ze er ook nog eens hartstikke mooi uit.

Ze is drie keer zo zwaar als onze eigen twee hondjes samen, dus er is wel even een 'beest' in huis bijgekomen. Voor de begrafenis werd ze opgehaald en mocht ze uiteindelijk voor de stoet uitlopen. Haar zwarte vacht was passend in overeenstemming met de kleren van al de aanwezigen.